Przekonano się np, że dzieci żyjące w monotonnym, pozbawionym oddziaływań środowisku sierocińców, bardzo zaniedbane, którym nie dostarcza się dostatecznie różnorodnych bodźców, odznaczają się póź­niej niską inteligencją, mają trudności z nauką, słabą zdolność skupia­nia uwagi itp. W literaturze psychologicznej cytuje się m. in. badania prowadzone w sierocińcu w Teheranie, gdzie dzieci, wychowywane w warunkach daleko idącej izolacji od bodźców zewnętrznych, wyka­zywały głębokie opóźnienie rozwoju. Różne niekorzystne zmiany w roz­woju umysłowym zaobserwowali psychologowie również u dzieci cho­wanych w źle prowadzonych żłobkach, w których nie dbano o zapew­nienie dziecku okazji do zetknięcia się z różnorodnym materiałem bodźcowym. Do prawidłowego uformowania przesłanek spostrzegania — schema­tów percepcyjnych — nie wystarczy jednak dostarczać dziecku różno­rodne informacje; dziecko musi mieć możność reagowania czynnego. Spostrzeganie wymaga aktywności.