Dziecku zależy coraz bardziej na tym, aby to, co czyni, spotykało się z aprobatą zarówno dorosłych, jak i innych dzieci. U podstaw takiej motywacji tkwi rozbudzona potrzeba uznania społecznego, wiążąca się również z potrzebami emocjonalnymi: z potrzebą miłości, tj, doznawania pozytywnych uczuć ze strony oto­czenia, oraz z potrzebą obdarzania innych osób uczuciem. Pod koniec tego okresu […]

Dzieci w najstarszej grupie przedszkolnej uświadamiają sobie ponadto, że co­fanie sią przed trudnościami jest oceniane ujemnie przez otoczenie, i to skłania je do wysiłku w działaniu. W związku z przeżywaniem sukcesu niepowodzenia wytwarza się stopniowo u dzieci poziom aspiracji, mniej lub bardziej zgodny z ich realnymi możliwościami.Próbą sił dla dziecka w wieku przedszkolnym są przede wszystkim […]

Rozumiemy przez to fakt, że dziecko podejmuje czynności ludyczne samorzutnie, dla przyjemności, dorośli zaś z najbliższego otoczenia stwarzają mu odpo­wiednie warunki do zabawy: dostarczają zabawki, a nawet współdziałają z dzieckiem w organizacji lub w przebiegu zabawy. Dziecko zdobywa podczas zabawy wiele nowych umiejętności: uczy się złożonych, ukierun­kowanych form działania, wykorzystując doświadczenia zdobyte w kon­taktach z […]

Dziecko bawiąc się zaspokaja swą potrzebę działania, ćwiczy i usprawnia ruchy, w szczególności zręczność manualną, oraz kształtuje i rozwija orientację w otoczeniu i czynności umysłowe: pamięć i wyobraźnią, mową i myślenie. Zabawa jest dla niego zarówno źródłem przeżyć emo­cjonalnych, jak i formą ekspresji uczuć, stwarza okazję do wyładowania napięć nerwowych oraz do wypróbowania własnych sił […]

Nie ma zabawy bar­dziej zróżnicowanej i zindywidualizowanej jak zabawa tematyczna. Na­wet gdy dziecko podejmuje wielokrotnie ten sam temat zabawy, np. bawi się „w dom” lub „w konduktora”, jest to za każdym razem nieco inna zabawa, jakby wiele wariantów jednego motywu, mimo powtarza­nia szeregu stereotypowych czynności. Dziecko zabarwia bowiem zawsze temat, stanowiący podstawę treściową jego zabawy, […]

Zaczątkowe ich formy, które pojawiają się już w drugim roku życia, opierają się na bezpośrednim, a potem odroczonym naśladownic­twie czynności dorosłych, wykonywanych na konkretnych przedmio­tach. Są to zabawy odtwórcze: dziecko imituje najpierw jedną, a w na­stępnym etapie rozwoju zabawy — kilka następujących kolejno czyn­ności codziennych matki lub opiekunki: układa lalkę do snu, wozi ją w […]

Tak więc dzieci trzyletnie bawią się już w pociąg lub w tramwaj (w konduktora), w lekarza, w sklep lub fryzjera, wy­korzystując różne przedmioty zastępcze i zabawki w funkcji przedmio­tów realnych. Wykonują też „na niby” czynności specyficzne dla przed­stawicieli różnych zawodów. Czynności te stają się wraz z wiekiem coraz bardziej umowne i sym­boliczne. Od stadium „roli w […]

Zabawki i przedmioty zastępcze, używane przez dzieci w zabawach tematycznych, reprezentują świat rzeczywistych rze­czy i istot (lalka — dziecko, patyk — koń, krzesło — samochód). Ruchy i czynności wykonywane w zabawie (gotowanie obiadu, podróż pocią­giem, sprzedawanie i kupowanie) są również skrótowe, umowne, dalekie od naturalistycznej wierności i dokładności wzoru. Mimo że czynności te mają charakter […]