Niespokojny duch. który wyrywa zespół z od- bębniania pańszczyzny,, który wnosi twórczy ferment do usta­lonych, zdawałoby się raz na zawsze zasad i standardów dzia­łania.A więc nie jeden lider — a trzej? Każdy pełniący ważną rolę w zespole. Każdy potrzebny. Jeśli nadmiernie dominuje lider sympatii” (jakże częsta u nas sytuacja!), drużyna przeradza się w gromadkę uroczych dowci­pnisiów, zamieniających wszystko w żart, zabawę, miłe spędza­nie czasu w przyjaznym gronie. Trening się po trosze rozlatuje, napięcie towarzyszące sportowej walce znika. – Ambicje przeno­szą się w . krąg życia towarzyskiego… Z kolei jeśli drużyną za­władnie niepodzielnie lider inicjatywy, wszyscy zaczynają „po­szukiwać”, zaczyna się próbowanie/we wszystkich kierunkach.