Pozbawienie ich dotychczasowej po­zycji w społeczeństwie i zmiana warunków bytowania stanowią dla nich dotkliwy cios. Czują się zepchnięci poza nawias życia społecznego, do­znają poczucia krzywdy. W statystykach notuje się dość wysoki wska­źnik samobójstw ludzi starych, którzy obiektywnie rzecz biorąc nie znajdowali się bynajmniej w krytycznych warunkach materialnych i spo­łecznych. Ludzie starzy cechują się zwolnionymi reakcjami na bodźce i osłabie­niem motywacji działania. Wiele spraw i sytuacji, które w poprzed­nich okresach życia wywoływało u ludzi żywe zainteresowanie, staje się obojętnymi w wieku starczym. Wytwarza się postawa sceptyczna, brak entuzjazmu i malkontenctwo. Niemal powszechnie obserwuje się osłabienie motywacji seksualnej i motywacji związanej z potrzebą osiąg­nięć. Człowiek stary porzuca tym samym system wartości, który warun­kował jego decyzje i kierował jego działaniem.