Dziecko w tym wieku interesuje się już nie tylko najbliższym otoczeniem, lecz także przedmiotami i zdarzenia­mi z szerszego kręgu dostępnego mu środowiska przyrodniczego i spo­łecznego. Myślenie jego jest nadal konkretne i dotyczy jednostkowych faktów i zjawisk, lecz poznanie tych zjawisk ma już charakter bardziej analityczny, dokładny, wielostronny. Dzięki lepszej orientacji prze- strzenno-czasowej uczniowie potrafią już wyobrażać sobie zdarzenia z przeszłości, co daje podstawę do wprowadzenia elementów historii włas­nego regionu i kraju. Technika czytania i pisania jest na tyle opanowa­na, że dziecko może znaleźć przyjemność w treści tego, ico czyta, i w zaspokajaniu tą drogą swych zainteresowań. Między mową ustną i pi­saną istnieje jeszcze dysproporcja, nie jest ona jednak już tak wielka jak w poprzednich latach nauczania — oczywiście na korzyść wypowia­dania się w słowie pisanym.