Zaczątkowe ich formy, które pojawiają się już w drugim roku życia, opierają się na bezpośrednim, a potem odroczonym naśladownic­twie czynności dorosłych, wykonywanych na konkretnych przedmio­tach. Są to zabawy odtwórcze: dziecko imituje najpierw jedną, a w na­stępnym etapie rozwoju zabawy — kilka następujących kolejno czyn­ności codziennych matki lub opiekunki: układa lalkę do snu, wozi ją w wózku lub kołysze na rękach, przygotowuje jedzenie, karmi itp. W związku z rozszerzaniem się orientacji dziecka w najbliższym oto­czeniu, ze stopniowym poznawaniem przez nie środowiska poza domem najprostszych funkcji zawodowych ludzi dorosłych tematyka tych zabaw staje się coraz bardziej urozmaicona, a ich przebieg wzbogaca sią o nowe elementy.